در س معلم ار بود زمزمه محبتی...........
انبیاء اگر با جان و وجود و قلبشان، با عالم غیب پیوند برقرار نمی‌کرده‌اند، نمی‌توانستند مردم را به راه خدا هدایت کنند.
وقتی می‌گوییم معلمی هنر انبیاست، منظورمان این است که معلم مانند انبياء، بايد با عالم معنا ارتباط داشته باشد.
پس معلمان در درجۀ اول بايد خود را تزکيه و تهذيب کرده باشند تا به عالم معنا وصل باشند و ارتباط معنوی و قلبی با ائمۀ اطهار(علیهم‌السلام) پیدا کرده باشند. زیرا معلم حقیقی موظف است زمينيان را به آسمان عروج دهد، غفلت را از اسيران عالم ماده بردارد، آنان را از دینداری سطحی به عالم "يَعْقِلُون" و "يَشْكُرُون" و "يَتَدَبَّرُون" ارتقاء دهد و به عميق‌انديشی در حقايق بکشاند. يعنی او باید با تعاليم خود، آنان را از سطح و ظاهر عبور دهد و به عمق و حقيقت برساند.
رساندن متعلمان به چنین جایگاه‌های بلندی، برای فردی که خود هنوز درگیر ماده و وابسته به جزئیات دنیاست، هرگز امکان‌پذیر نخواهد بود.
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
تبادل لینک هوشمند